دارم راضی میشم کم کم به این روزای طاعونی
به حرف مفتِ تقدیر و تو از قسمت چی میدونی
به اینکه یه کسی هستش که از هرچی خبر داره
تو مثلِ گاو خوشبختی، که فهمیدن ضرر داره!
دارم شک میکنم شاید من از اول همین بودم
توهم بوده پرواز و همیشه رو زمین بودم
زمین هم صاف و ثابت بود که این حرفُ خدا گفته
من اون گالیله ی پیرم که فهمید اشتبا گفته
توهم بوده پرواز و غم فردای فرسوده
دسیسه های شیطونن که روزی تو سرم بوده
سوارِ موجِ امروزم، شبیهِ قایقِ بادی
دیگه چیزی مقدس نیست، نه انسان و نه آزادی
به من چه بچه ى قحطی یه کرکس همنشین داره؟
به من چه رو سرِ دنیا تگرگِ مرگ میباره؟
به من چه از كجا بوده؟ به من چه به كجا رفته
به من چه هرچه هست و نيست، همه يكجا به گا رفته
ديگه راضى شدم آخر به اين روزاى طاعونى
به حرف مفت تقدير و : تو از قسمت چى ميدونى
شبيه يك نهنگ كور تو كارون هاى بى ماهى
نميدم فحش ناموسى به اخبار شبانگاهى
که اینجا حالِ ما خوبه، تو دنیای شکم چاقی!
تو هرجا باشی خوشبختی، به قانونِ قرمساقی
ديگه راضى شدم آخر به جنگلهای پژمرده
یه شاعر روی کاناپه، تو آغوش خودش مرده