بابایی سلام دوباره اومدی؟! دوباره دارم امیدوار میشم شاید تو باشی

... بابایی برگرد با لبخند برگرد من تورو با لبخند بدرقه کردم نه انتظار و

بغض!؟ این رسمِ معرفتی بود که ازش دم میزدی!؟ بابایی گلایه نمیکنم

ولی اینهمه سال حرفامو تو سینه نگه داشتم تا الان بهت بگم جات این

روزا اصلا خالی نیست جات همونجا خوبه این روزا آدما ی جوری شدن

اصلا اصلا جنس تو و عموهای دیگه ام که رفتین و هنوز دنبالتون میگردن

نیستن. میگم برگرد بخاطر دل وامونده خودم میگم برگرد چون خودخواه

شدم خبر نداری تازگیا ماهارو محکوم میکنن به انتظارِ بیهوده... تازگیا

میگن میگن... ای بابا چه فرقی میکنه!؟ بزار بگن منکه باباییمو دوسش

دارم اونم دخترشو... اگه انقد چش انتظاریشو دلبریشو به رُخم نمیکشید

چی میشد؟! حرفِ آدما زیاده اونقدر زیاد که از حرفشون عشقت یه روز قلبش

گرفت یه روز چشاشو بست گفت دخترم این تو و این پلاکِ بابایی اگه چشام

و بستمو باز نشد این پلاک شناسنامه تو میشه آره بابایی چشاشو بست

دیگه طاقتِ دوریتو نداشت. ولی این رسمش نبود منو آدما آخه...!! بابایی و

عشقش... حداقل برگرد... قول میدم چلچراغ بندم واسست خرما نه همه

محله رو شیرینی میدم به همه میگم بابایی منم اومد میگم دیگه شبها کابوس

ندارم راحت سر رو بالش میزاریم دیگه بهمون نگین طفلکی دیگه بهمون نگین

آخی داره پیر میشه نگین کسی رو سرشون نیست. بابایی برگرد... جات این

روزا تو دلم خالیه کار به آدمای این شهر و زخم زبوناشون ندارم هنوز یه کسایی