دلم برات تنگ شده
دارم دیونه میشم
تا وقتی که نبینمت
آروم نمیشم
بین ما هر دیواری باشه بر میدارم
فاصله عمرم که باشه کم نمیذارم
بغض ترانه و دلم هر دو شکسته
چشمام به در منتظر نگات نشسته
باور نمیکنم فراموشت شدم من
گواه دلتنتگی من ترانه هامن
تویی که بودی و هستی و موندی همیشه
کنار ترانه ی من
واسه موندن و خوندن از عشق و ستاره
تو شدی بهانه ی من
دیگه نه نمیخوام ببینم نیستی پیشم
دیگه خنده ی زورکی سخته برام راضی نمیشم
دیگه دوری تو مث سمه چرا نمیفهمی
نذار حس کنم عاشق من نیستی و بی رحمی
دیگه بی پرو بالی برده امونم جونم
دیگه خنده ی زورکی سخته گلم نمیتونم
با یه دوری تو یه عمره هیچی نگفتم بردم
دیگه خسته شدم بس که خلوت شب مُردم
مُردم
تویی که بودی و هستی و موندی همیشه
کنار ترانه ی من
واسه موندن و خوندن از عشق و ستاره
تو شدی بهانه ی من